Nachten met weinig slaap zijn nooit fijn. Behalve als je de dag erna vroeg op Schiphol wordt verwacht. Dan ist handig om wat voor te slapen, en dus ist ook een meevaller als rond 19 uur je ogen toch al dichtvallen door de slapeloze nacht van de nacht ervoor. Cootjuh lag gisteren dus al om 19u30 gestrekt en toen de wekker ging om 1u30 had ik toch al aardig wat rust in de pocket.

Kleertjes aan, de laatste rommeltjes in de tas en de taxi was er iets voor 2u30. Een klein uurtje later kwamen we met onze slaperige bekkies aan op Schiphol en daar waren nul rijen. 's Nachts vertrekken heeft ook DAT voordeel. Ik had al ingecheckt, maar zelf de koffers inleveren lukte niet, omdat ik assistentie had aangevraagd voor Snor. En dus … richting de balie, om daar de koffers in te leveren om vervolgens door te wandelen naar de assistentie-balie. Bleek de assistentie voor mij aangevraagd te zijn. Foutje bedankt van Eliza was here. Op zich niet erg, maar wel verkeerd, en het was ook druk met de assistentie vertelde de "gezellige" dame achter de balie. Heb ik natuurlijk weinig mee te maken, maar er waren voor de douane ook geen rijen, en dus stopten we een zinloze discussie, en propte ik Snor in een loodzware rolstoel en heb hem zelf geassisteerd richting de laatste bagagecheck, Vloekend, want de rolstoel was EN loodzwaar, EN schoot steeds op de rem. Die hebben we dus, na de douane- en bagagecheck, alsnog snel gedumpt. We waren vroeg tenslotte, en er was tijd genoeg om wat rond te lummelen en rustigjes aan op eigen spierkracht richting de gate te vertrekken.

En dus parkeerden we de rolstoel, deden we een rondje boekwinkel om wat dwarsliggers te scoren, en zijn we een bak koffie bij Starbucks gaan scoren. Rond 6u zaten we in het vliegtuig, en een half uurtje later kwam het monster tot leven en bracht ons tot grote hoogte. Heerlijk starend naar de wolkenwereld waar de lucht overgaat in de zee (en mijn gedachten gaan even uit naar mijn vader, die daar nogal eens over kon mijmeren)

muziekje luisteren, een aantal powernappies, boekje lezen,. Voor je het weet sta je op Karpathos voor je tussenlanding. Even een half uurtje wachten en dan nog een klein half uurtje richting Kreta. Een kind kan de was doen.

Dan ist weer zaak te wachten tot de deuren zich openen. ik heb me ook nu weer verbaast over het staand wachten in het gangpad, of halfgekromd voor de stoelen. Alsof je te laat bent met uitstappen. We wachten altijd tot iedereen weg is en stappen dan als laatsten uit. Heerlijk rustigjes hadden we de shuttlebus voor onszelf. Heel fijn, want zo sta je niet met je neus in de oksels van een ander.

Aangekomen bij de bagagebanden, zag ik Snor zijn koffer al voorbij trekken. Mijn eigen koffer kwam er snel achteraan. Mooi ! Kon de volgende etappe ook gedaan. Op naar de auto-balie. We liepen naar buiten en het eerste wat ik zag was een kermis aan vlaggen en verhuurbalies, en zoekende toeristen. Gruwelijk !

Gelukkig had ik thuis al voorwerk gedaan, alle nodige formulieren ingevuld en dus waren die formaliteiten snel gefixt. Er stond een witte Clio voor ons klaar, en na het inpakken van de koffers en het installeren van de navigatie zijn we vertrokken richting ons verblijf in Avdou.

Het zou een kort ritje worden. Prima ! De toegestane snelheden waren wat verwarrend. Die schoten van 50, naar 70, naar 90 naar 70 en door naar 110. En dat binnen een paar kilometer rijden. Volkomen de kluts kwijt die Grieken. De wegen waren wel prima, en al snel reden we van een kustweg meer landinwaarts. Daar was het wat groener, meer bergachtig ook. Prachtig. Onderweg nog een fikse bermbrand gespot, en ook hebben we meteen een stop gedaan bij een buurtsuper om wat in onze eerste levensbehoefte te kunnen voorzien. Bier, chips en water …. van die dingen :-)

Al snel kwamen we bij Avdou Collection Suites aan. Een mooi stekkie in een klein dorp, rustigjes achter een automatisch hekkie. Op het terrein verschillende gebouwen en appartementen. Voor de receptie een terras in de schaduw van een prachtige boom.

Bij aankomst werden we verwelkomd met een hapje, drankje en een zeer luidruchtig concert van 60 krekelfamilies. We moesten wel nog even op onze beurt wachten. De Nederlandse dame Eileen nam erg de tijd om iedereen welkom te heten ( er waren nog 3 wachtenden voor ons), maar ook voor ons nam ze de tijd.

Het complex is prachtig onderhouden, het appartement schoon, ruim en nieuw. Een Portugees aandoende badkamer met een regendoesj. Een koele airco, een luie bank.Het kleine terras heeft echter geen parasol, en ligt in de middag dik in de zon. Das jammer. Een vrij uitzicht hebben we ook niet echt. We zitten in een hoekje “weggemoffeld” achter een laag muurtje, met rechts van ons het zwembad. Recht voor ons een hek met veel groen en een boom. Een piepkleine tegenvaller, want een vrij uitzicht en schaduw hadden we wel fijn gevonden. We hebben even verzocht om een parasol, en daar gaat Eileen morgen direct achteraan.

Nadat we ons boeltje uitgepakt hadden, besloten we richting een klein terras met van die houten zere-billen-krukjes te tuffen aan het begin van ons plaatsje Avdou, want hoe kun je vakantie beter beginnen dan met bier en tzaziki. Er was helaas geen Mythos te verkrijgen, maar Mamos bleek ook prima te lurken !! De tzaziki was VEEL maar het bordje ging schoon op. Daarna kwam de man met de hamer. Bier en vermoeidheid is een killing combi.

Rond 18u waren we terug op de basis en bleek ons zonovergoten terras toch nog in de schaduw van de boom te vallen. Fijn !! Ik kroop achter mijn laptop op ons terrasje voor een stukkie blog, terwijl het krekelconcert in de boom voor me met veel kabaal werd verspreid, en Snor stortte verder in en powernapte lekker binnen in de koelte.

De dag eindigt vroeg vandaag maar de kop is eraf ! We zijn er !!