Ondanks de krekelconcerten was er in ons appartement enkel serene stilte in de nacht, zodat we slaapmeters konden maken. Heel prettig en nodig. We nuttigden ons ontbijt op ons terrasje, ook nu weer in de schaduw, dus die parasol missen we ook nu niet. Bijna als herboren (sommige dingen zijn nou eenmaal zoals ze zijn), zijn we rond 11u in de auto gestapt om de dag door te kunnen brengen in Agios Nikolaos, meer oostelijk op het eiland. Met de navigatie is het allemaal reuze eenvoudig te vinden.

De enige stoorzender is wat mij betreft de toegestane snelheid op de wegen. Het leidt wat mij betreft af van waar het over gaat, en dat is veilig rijden. Ik rem af, geef gas bij, en rem weer af, en probeer echt mee te gaan met wat de borden me vertellen. Maar in no time ben ik de voorste in een file, en ik kan je zeggen, een rits auto's, busjes en vrachtwagens op je bumper stemt niet vrolijk wat Snor er ook van zegt. Als ik harder ga dan de borden aangeven, gaan er enorme niet te negeren sirenes op mijn navigatie af. Als ik die sirene negeer, riskeer ik een foto op de flitskasten. Dan maar lekker mopperen en vloeken, en een gemiddelde snelheid tuffen.

De route is mooi door de bergen en langs de kust, haardspelderig op sommige plekken, en er staan op veel plekken langs de weg enorm grote en bloeiende oleanderstruiken. Is er toch nog wat te genieten tussen het vloeken door,

Na een klein uurtje zijn we in Agios Nikolaos. Een stad die we niet meer herkennen van 30 jaar geleden. Zou ook wat gek zijn. De navigatie brengt ons naar een ruime volle parkeerplaats waar net iemand wegrijd en wij dus lekker snel onze auto konden parkeren. Top !

We willen richting het binnenmeertje Voulismeni, de plek waar het hier allemaal om te doen is. Daarvoor wordt Snor zijn klimvermogen in de hitte meteen op de proef gesteld. Rustigjes klimmend komen we er wel, en we belanden op een gezellige toeristische autovrije winkelstraat, lekker in de schaduw en met wat bomen links en rechts. Het oogt gezellig en gaat bergafwaarts.

We vinden slippertjes, souveniertjes, zonnebrillen, keramiek, kleding. Het standaard werk eigenlijk, maar we vinden het leuk ! Als we bijna onderaan de berg zijn zien we het binnenmeertje tussen de huizen door. Een plaatje !

We besluiten eerst de berg verder af te lopen en komen bij een kleine baai uit die over zee uitkijkt. Weinig spannend, en dus draaien we om richting het binnenmeertje. Omgeven door vele grotendeels lege terrasjes, en uitzicht op een fikse groene en wat rotsige heuvel. Een plaatje.

Het was onderhand wel tijd voor een lunch, en dus kozen we een willekeurig terras met lekkere kussens op de stoelen om even bij te komen van de vloek-, klim-, daal en winkelavonturen.

Vriendelijke mensen die hun best deden het gezellig te maken voor je. Grapje, praatje, en toen we elkaar langer kenden dan 10 minuten, hebben we ook nog even de ernst van de weinige toeristen in het land besproken.

Het ontnam ons de eetlust niet overigens. Een heerlijke fruitsap, een frisse salade, een curry, wat bier, ijs, uitzicht over het meer, af en toe een briesje over het zweterig lijf. Het leek wel vakantie ! oh wacht .... dat IS het ook !

Volgevroten zakten we onderuit, en ik besloot nog even een rondje meer te doen. Snor kon lekker blijven hangen, want die was met een halve liter bier wel even uitgeteld. En dus zwaaide ik hem uit, en ging op toer zonder bagage, want dat scheelt wat zweetdruppels met dit weer.

Langs de terrasjes liep ik al snel aan de overzijde van ons terras. Daar waren wat zitjes in de stenen gemaakt, er dobberden wat kleine kleurige bootjes, er waren sfeervol bloeiende en niet bloeiende boompjes geplant, er was een soort minikerkje, en de rondhobbelende ganzen hijgden er door de hitte flink op los.

Ik stond er wat te genieten en er kwam een oudere man op zijn scooter aantuffen. Hij stapte af, en floot een paar noten, Een kat volgde hem en bleef bij hem in de buurt. Het zadel van de scooter ging omhoog, en daar kwam een blik kattenvoer uit. De man bleef herhalend wat rondfluiten, joeg de ganzen met een tak weg van de kat, en pakte vervolgens een grote zak vogelzaad. Die strooide hij leeg tussen de grote groep duiven die ondertussen ontstaan was. Bij de eerste kat kwam nog een tweede aanhobbelen, en ook hij kreeg een eigen bak met voer. Daarna werd er nog een bak water gevuld. Ik vond het een mooi schouwspel. De man die zorgde voor zijn dierenvriendjes. Ik heb hem gezegd dat ik het zo mooi vond dat hij zo met de diertjes begaan was, maar hij begreep er weinig van geloof ik. Zei ook niets. Das prima. Ik vond het gewoon mooi !

Daarna door naar een trap die de berg op leidde. Hoe hoger ik kwam, hoe mooier de baai erbij lag. De rommelige stad, de bergen op de achtergrond, de blauwe baai en al die terrasjes. Het was fijn hier even te staan. Daarna de berg weer af en terug naar het terras, waar we ineens niet meer de enigen waren.

Na een laatste versnapering zijn we de auto weer gaan zoeken. Via een andere winkelstraat weer die berg op in de hitte. Kwamen we een kleurrijk typisch Grieks kerkje tegen. Leuk, zo midden tussen de terrasjes en winkeltjes. Na de nodige kiekjes, stiefelden we door naar de parkeerplaats, waar de auto nog keurig stond op te warmen.

Snel de ramen open, airco laten loeien, en lekker terug naar de basis met een “willekeurige snelheid”. Toch eens proberen te ontdekken wat de logica is van de wisselende snelheden. We kwamen in ieder geval weer veilig thuis, en ooit zal wel duidelijk worden of ik bekeuringen als vakantiebonus ontvang. Wie dan leeft, wie dan zorgt.

Thuis lag ons terras weer lekker koel in de schaduw en hebben we de avond verder gevuld met o.a. wat appen met het thuisfront. Ondertussen crosste Eileen met haar electrische karretje het bergje op en af (vermoedelijk met maaltijden voor de bewoners) gevolgd door haar trouwe kleine hondje. Schattig gezicht ! We hebben wat tzaziki van het huis laten komen, sjiek bij ons afgeleverd onder een stolp, zodat we niet meer weg hoefden in de avond. Daarna nog wat bloggen, opfrissen, en andere weinig noemenswaardige zaken. Ik zou zeggen, de eerste echte hele vakantiedag was prima, al heb ik nog geen letter gelezen in mijn nieuwe boekjes, en dat was eigenlijk de bedoeling. Niets zo fijn al veranderde plannen.