Vandaag is het grote schoonmaakdag van ons appartement, en dus is het handig als we vandaag de hort op gingen. En zo geschiedde. Na het ontbijt stapten we tegen het eind van de ochtend in onze oververhitte auto. De navigatie werd ingesteld op de kustplaats Sissi, op een klein half uurtje rijden vanaf Avdou. Deze locatie is vooral gekozen om te bezoeken door de naam. Het klinkt zo lekker prinsesserig, en we willen graag ontdekken of het ook daadwerkelijk zo dromerig is als het klinkt

Door de bergen slingerend, met de mooie uitzichten over de dalen, en op sommige plekken een stijgings- / dalingspercentage van tien procent. Das best fors. Tuffend door de smalle straatjes van het dorpje Malia, waar ik nog even aan Joke heb gedacht omdat dit haar vakantiestekkie was, kwamen we uiteindelijk in Sissi uit.

Parkeren was eenvoudig, en we liepen al snel naar een kleine baai met aan de ene kant van de heuvel een slinger van gezellige terrasjes, die uitkeek op de andere oever/heuvel (lekker logisch natuurlijk) waar een aantal Griekse vlaggen fris aan het wapperen waren in een palmbomenbos.

In het blauwe water van de baai dobberden wat authentieke vissersbootjes met op de wal een kluwen van netten en andere visserige zaken. We waren er snel uit. Sissi maakt zijn naam wat deze baai betreft zeker waar ! Dromerig en prachtig.

We zochten na een korte verkenningstocht een stekkie op een terras die uitkeek op de palmen. Lekker onder een rieten parasolletje bestelden we een smoothie en genoten ervan met een briesje door de haren.

De overkant lokte, en toen de smoothie opwas, ben ik even op verkenning gegaan. Snor bleef lekker in de woei, en ik vertrok wandelend langs het water en de bootjes. Het wandelingetje ging verder langs nog meer terrasjes, en leidde me via een pad de berg op. Een stukje over de weg, en als snel was ik aan de overzijde van “ons terras”.

Een gezellig wandelpad met veel Grieks blauw, kleurige bloemen, heerlijk in de schaduw, bootjes op het droge, terrasjes aan beide kanten waarvan sommige met gezellig kleurige hangstoelen,

en veel schreeuwerige borden dat hier goed gegeten kon worden, en natuurlijk uitzicht over de baai. Toeristisch, maar kvond het toch sfeervol. Eenmaal door deze Griekse haag, kwam ik al snel uit bij wandelpad richting een strandje. Kiezels, zwemmende mensen, en wandelende toeristen zoals ik.

Ik sjokte even over de pier, staarde over de zee, de golven en de stenen aan de kustlijn. Natuurlijk even zwaaien naar Snor zonder snor, en daarna nog even langs de kustlijn, omdat ik de stenen altijd zo sfeervol vind bij de blauwe zee.

Even met de tenen in het water en goed opletten dat ik mijn slippertjes niet verlies. Al starend over de golven vond ik nog wat mooie stapeltjes stenen, en zelfs nog een stenen hart. Leuk !

Ondertussen had ik het wel een beetje gezien, en begon aan mijn weg terug. Snor bleek begonnen te zijn aan een ijskoffie, en ikzelf heb het verloren vocht van tijdens mijn baaiwandeltje aangevuld met een halve liter plezier. Dat smaakte extra lekker na het wandeltje.

De middag begon aardig te vorderen, en we besloten nog even wat toeristenvalletjes te bekijken. Snor scoorde een leuk t-shirt voor zijn vakantieverzameling, en bij het afrekenen begon de verkoopster te vertellen dat ze mijn Griekse ketting zo mooi vond en dan vooral het verhaal erbij.

DAT had ik nooit gehoord en ze vertelde me dat het een verhaal over de kracht van de liefde was. Twee handen in elkaar, een handpalm naar boven, een handpalm naar beneden, en dan met de vingers in elkaar klemmen. Dan is er een soort opgerolde cirkel te zien, en DAT staat dus voor de kracht van liefde. Van die dingetjes. Leuk.

Na deze wijze les zijn we in de auto gestapt om de weg naar Avdou terug te rijden. Nog even langs de buurtsuper voor vers water, en we reden weer langs het stuwmeer. We hebben gehoord dat dit meer in april nog vol stond, maar nu door droogte nog maar tot de helft gevuld is. De zichtbare leegstaande huisjes staan dus normaalgesproken onder water.

Eenmaal terug op de thuisbasis is een parasolletje op ons terras gezet en dat is top ! Zo kunnen we zonder weg te fikken lekker buiten zitten chillen tot de avond invalt.

In de vroege avond vertrekken we met de auto via 2.5 km onverhard naar een restaurant dat goed aangeschreven staat om het eten en het uitzicht. Een avontuur op zich, want het pad zit vol hobbels, kuilen en losse stenen en klimt lekker bergopwaarts. Het uitzicht wordt wel mooier en mooier, maar de rugleuning wordt niet aangeraakt, zo gefocust ben ik.

Zonder lekker banden of andere schade komen we aan bij het restaurant. Prachtig gelegen, maar het ruikt bij de parkeerplaats wat naar paarden. Blijkt er ook een manege bij te liggen. Niet heel fris als jut mij vraagt, maar we zijn hier nu toch, dus we kijken wel even.

Het terras is nog bijna leeg, maar de man kijkt wat moeilijk als ik meld dat we niet gereserveerd hebben. Toch biedt hij een mooi tafeltje aan, meteen uitkijkend over vallei. Snuitje in de zon die nog aardig krachtig is, en het dorp Avdou in de diepte. Wat een droomplek.

We hebben gezellige gesprekjes met de heer in de bediening die denkt dat we sterren zijn, en ik vraag hoe hij George Clooney aan de overzijde heeft herkent. Een andere heer, een kok met zijn arm in het verband, vertelt een sterk verhaal over een gevecht met zijn vrouw. Doldwaze perikelen. Je had erbij moeten zijn. Naast geanimeerde gesprekken was er het diner. Prachtig opgemaakt op de borden, en zeeer smakelijk ook nog eens. De paardenlucht was allang weer vergeten ! Leuke bijkomstigheid voor ons Nederlanders, het was nog voordeliger dan we dachten. Een toetje ging er ook nog in, en omdat het toch nog niet donker was, kregen we nog wat lekker van de zaak. Ik had namelijk verkondigd dat ik de weg terug graag wilde maken voor het donker werd …. vond ie onzin, en grapte er lekker over door.

De zon was ondertussen wel achter de bergen, dus het werd wat mij betreft echt wel tijd te gaan. We hebben meteen maar een tafeltje voor woensdag gereserveerd. Het was hier top en ZO gezellig. We verheugen ons NU al op het vervolg.