Met de buitenluiken gesloten was het om 9u nog alsof het middernacht was. Zo voelde het ook, want ik heb nogal alert, wakker en strak onder mijn lakentje gelegen. Reden: een rij muggenbulten op onder andere mijn benen en voeten die zo ongekend jeuken en rode vlekken vormen, dat ik er niet NOG meer wilde verzamelen. Daarbij stond de airco in de nacht net ff wat te fris, zodat de rillingen over mijn rug kropen. Die twee zaken zorgden ervoor dat ik niet echt heul fris opstond.

Maar goed …. een nieuwe dag is een nieuwe dag. Dus krabbelend en jeukend heb ik me in mijn kleding gehesen om naar buiten te gaan voort ontbijt. Was het toch net ff frisser dan ik had gedacht. Wolkjes in de lucht, schaduw opt terras, en toch maar even een vestje gepakt om de frissigheid te bestrijden.

Na het ontbijt hebben we weinig spannends gedaan. We zochten een lekker zwembadbedje, en hebben ons voor flink wat uurtjes bij het zwembad geinstalleerd. Voor Snor zonder snor is het met zijn half werkende onderstel een hele opgave om een lekker zitje te vinden, maar Snor zou snor niet zijn als ie een oplossing vond. Bravo ! Het water hebben we geen van beiden bezocht. Dat was toch net ff te fris, al werd de temperatuur wel beter en beter. De parasol ging op, de lectuur kwam erbij, en de uurtjes tikten lekker voorbij.

Halverwege de middag waren we er toch wel weer klaar mee, en zijn we met de auto richting Mochos gereden. Een bergdorpje vlakbij Avdou, met een gezellig plein met wat bomen, een kerk met een terras ernaast, en onder de groene bomen nog veel meer terrasjes, kleurrijke huisjes en een paar kleine winkeltjes. Lekker kneuterig en daar houden we van.

De auto werd geparkeerd, de eerste winkel bezocht en dat was een handwerkwinkeltje van een vriendelijke dame die met een weefgetouw de mooiste dingen maakte. Kleedjes groot en klein, kussenhoezen en veel andere kunstige creaties. Handwerk zoals het hoort. Prachtig, en de verleiding kon ik dan ook niet weerstaan om een kussenhoes mee te nemen. Zij blij, ik blij.

Daarna doken we een terras op bij een man die meende ons eerder gezien te hebben. Mooi, dezelfde oneliner als de man die we gister bij het restaurant op de berg hebben ontmoet. Ik vertelde hem dat hij straks wel een handtekening kon krijgen, maar dat we eerst een plekje wilden op zijn terras. We waren meteen vrienden natuurlijk !

We hesen een biertje en nuttigde een maaltijd met een poesje op rechts. Helaas zijn we ook dit jaar weer brokken vergeten te scoren. Ut arme beest had een schurftig mager lijffie maar zijn oogjes stonden nog fris en vriendelijk. En maar kletsen zonder geluid. Zo snel als ie gekomen was, was ie overigens ook weer verdwenen.

We zaten tussen de Grieken en monniken, en keken over het plein waar het leven rustigjes voortkabbelde. Meer werd het vandaag niet, en dat hoefde ook niet.

Het rondje plein na de maaltijd was snel klaar, en dus reden we weer terug naar de basis. Beetje niksnutten op ons terras en de rest van de avond ook rustigjes weg laten tikken. Zo was de vakantie bedoelt, en zo doen we dat !