Een dag die eigenlijk op 1 regel past, want we hebben het resort vandaag niet verlaten. En hoe vul je je dag dan naast een ontbijtje cruesli, en de gebakken eitjes met speklucht van Snor zonder snor ?

Dan duik je op een zwembadstoel voor het grootste deel onder de parasol, met een fles water naast je, een petje op je hoofd, en een tweede dwarsligger in de handen omdat de eerste uit is.

Je kijkt eens wat naar een behoorlijke joekel van een sprinkhaan en schiet er een fotootje van. Ook de mieren die het reuze druk hebben met het verplaatsen van blaadjes en dode beestjes worden nader bekeken. En ik maak nog even een vriendelijk praatje met een andere oudere zwembadzitster, die wel heel veel letters voor me in petto had. Nadat ik haar verhalen over vakantieperikelen, haar boeken die ze las, en in haar appartement haar meegenomen opvouwbare emmer had bekeken die reuze handig is voor tussendoorwasjes, vond ik het wel tijd om af te taaien. Ik heb ook vakantie tenslotte en vriendelijkheid houd op bij gesprekken over emmers en tussendoorwasjes.

Ik kroop even in de schaduw op het terrasje bij ons appartement, waar Snor klaarzat met de delicatesse waar we hier zo blij van worden. Bier, tzaziki, en wat brood is primmmma als lichte lunch.

Hij zocht nog even een verhaaltje over bedwantsen, omdat hij denkt dat mijn rode bloederige muggenbulten wellicht toch ergens anders vandaan komen. Alsof ik na een verhaal over bedwantsen nog trek heb om te eten, of uberhaupt nog zin heb om in mijn bed in te kruipen. Snel vergeten, snel vergeten ….... terwijl Snor na de lunch toch even een bedcheck deed ….. Gelukkig heeft ie niets gevonden en dus houd ik het erop dat die gekke rode hysterische vlekken gewoon van gekke hysterische muggen komen. En daarna wilde ik er niets meer over horen. Bahbah ….

Toen de lunch en het gesprek klaar was, hebben we nog even een videobelletje gedaan naar de meisjes. Altijd fijn ze even te zien en te spreken, en na een poeperig afscheid, kroop ik weer terug op mijn stoel en werd ons appartement ook nog even lekker opgefrist. Schone lakens op mijn bed worden op prijs gesteld (want natuurlijk blijft die wants nog wel even in mijn gedachte ….)

Het tweede boek vorderde aardig, de opvouwbare emmer gesprekspartner lag weer op haar stoel ook wegdromend in haar eigen boek, en eind van de middag was het weer opfrissen geblazen, want we gaan voor misschien wel de laatste keer de avontuurlijke route naar Velani om te genieten van een fijn diner.

Lekker bij het "raam" uitzicht over de prachtig groene vallei. Wachten tot de zon onderging en de overkapping met lichtjes nepsterren zou gaan stralen. Het eten was weer prima, en de toegift van kleine pannekoekjes met honing en kaneel ondertussen uitgebreid van 5 naar 7 pannekoekjes. En we ontploften al zo enorm, en het lukte ons nog om er 6 weg te eten. Daarna was het wel klaar. Met op je kont zitten de hele dag kweek je ook geen honger natuurlijk. We namen afscheid, en gingen in het donker de berg weer af. Gelukkig had de Mikos (de restaurantbediende) speciaal voor ons de maan “aangezet”. Beste kerel, die Mikos, want we kwamen veilig weer beneden.

De dag werd in de relaxmodus afgerond. Uitbuikend en voedsel verterend. Beetje blogje plaatsen en nog wat lezen. En morgen ….. gaan we de laatste hele dag alweer in. En zo .... is een dag van niks, toch weer wat meer geworden als 1 regel :-D